Przed wprowadzeniem zmian w Kodeksie pracy rozróżniane były dwa rodzaje niedozwolonego zachowania pracodawcy – polegające na nierównym traktowaniu oraz dyskryminacji.
Kryteria pozwalające uznać dane zachowanie jako dyskryminacyjne, odnosiły się do osobistych cech oraz właściwości pracownika, niezwiązanych z pracą, m.in. płeć, wiek, niepełnosprawność, rasa, religia, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkowa, pochodzenie etniczne, wyznania, orientacja seksualna, oraz dotyczące zatrudnienia na cały lub część etatu i czas określony bądź nieokreślony.
Natomiast wszelkie inne nierówne traktowania, które nie mieściło się we wskazanym powyżej katalogu, nie były dyskryminacyjnymi. Rozróżnienie to było przyczyną negatywnych konsekwencji dla pracownika związanych przede wszystkim z dochodzeniem roszczeń. Na marginesie należy dodać, że problemem rozróżnienia zwykłego nierównego traktowania oraz dyskryminacji, niejednokrotnie zajmował się Sąd Najwyższy.
Po nowelizacji przepisów Kodeksu pracy dotyczących równego traktowania za dyskryminację będzie uznawane każde nieuzasadnione obiektywnymi przyczynami nierówne traktowanie.
Klaudia Utkowska
Pobierz e-book Kodeks pracy z omówieniem zmian i sprawdź zmiany
