W Dzienniku Ustaw z dnia 20 października 2022 r. pod pozycją 2151 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 28 września 2022 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2021 r. poz. 2008).
W jednolitym tekście Kodeksu wykroczeń uwzględniono zmiany wynikające z:
- ustawy z dnia 1 października 2021 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy spójności terminologicznej systemu prawnego (Dz. U. poz. 2052),
- ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2269),
- ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2328),
- ustawy z dnia 22 lipca 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania przestępczości środowiskowej (Dz. U. poz. 1726),
- ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy o Rządowym Funduszu Rozwoju Dróg oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1768),
- przepisów ogłoszonych przed dniem 28 września 2022 r.
Regulacje przejściowe i wskazujące terminy wejścia w życie określonych aktów normatywnych, pominięte w jednolitym tekście omawianej ustawy, wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 28 września 2022 r.
Odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany (art. 1 § 1 Kodeksu wykroczeń). Nie popełnia wykroczenia sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
Wykroczenie można popełnić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie, chyba że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko za wykroczenie umyślne. Nieświadomość tego, że czyn jest zagrożony karą, nie wyłącza odpowiedzialności, chyba że nieświadomość była usprawiedliwiona. Nie popełnia wykroczenia umyślnego, kto pozostaje w błędzie, co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego.
Zgodnie z art. 8 cyt. ustawy na zasadach w niej określonych odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17.
Karami przewidzianymi w Kodeksie wykroczeń są:
- areszt – kara ta, wymierzana w dniach, trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni;
- ograniczenie wolności – kara ta trwa 1 miesiąc a w czasie jej odbywania ukarany:
a) nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu,
b) jest obowiązany do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele
społeczne,
c) ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary;
3. grzywna – karę tę wymierza się w wysokości od 20 do 5000 złotych, chyba że cyt. ustawa stanowi inaczej;
4. nagana.
Kodeks wykroczeń umożliwia także zastosowanie środków karnych, o których mowa w art. 28 § 1 tej ustawy – środkami tymi są np. zakaz prowadzenia pojazdów, nawiązka, obowiązek naprawienia szkody.
Pracodawcy powinni zwrócić szczególną uwagę na brzmienie art. 110 Kodeksu wykroczeń, stanowiącego, iż ten kto zatrudnia przy pracy, przy wykonywaniu której istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, osobę, która ze względu na stan zdrowia potwierdzony aktualnymi badaniami dla celów sanitarno-epidemiologicznych, w rozumieniu przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, nie może być zatrudniona przy tego rodzaju pracy lub której stan zdrowia utrudnia utrzymanie higieny osobistej, podlega karze grzywny.
Warto też zwrócić uwagę na brzmienie art. 111 § 1 omawianej ustawy, zgodnie z którym kto nie dopełnia obowiązku zapewnienia należytego stanu sanitarnego, zwłaszcza w zakresie utrzymania czystości oraz używania przez pracowników wymaganego ubioru:
1) w zakładzie produkującym lub wprowadzającym do obrotu środki spożywcze,
2) w miejscu uzyskiwania mleka, podlega karze grzywny.
Ponadto tej samej karze podlega, kto nie zachowuje należytej czystości w produkcji lub w obrocie środkami spożywczymi.
zxc
