Ostatnia zmiana Dz.U. 2019.168
Rozporządzenie Ministra Zdrowia
z dnia 23 lipca 2013 r.
w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego
Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2019 r. poz. 168
Na podstawie art. 31d ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1510, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Rozporządzenie określa:
1) wykaz oraz warunki realizacji świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, zwanych dalej „świadczeniami gwarantowanymi”;
2) poziom i sposób finansowania świadczeń gwarantowanych.
§ 2.
Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) lekarz specjalista — lekarza, który posiada specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny;
1a) lekarz w trakcie specjalizacji — lekarza, który:
a) rozpoczął specjalizację w szczegółowej dziedzinie medycyny przed dniem 30 września 2014 r. — w przypadku posiadania specjalizacji II stopnia lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 16 ust. 10, art. 16g ust. 1 oraz art. 16x ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2018 r. poz. 617, z późn. zm.), oraz uzyskał potwierdzenie przez kierownika specjalizacji wiedzy i umiejętności umożliwiających samodzielną pracę,
b) ukończył pierwszy rok specjalizacji — w przypadku specjalizacji w innych niż wymienione w lit. a i c dziedzinach medycyny oraz uzyskał potwierdzenie przez kierownika specjalizacji wiedzy i umiejętności umożliwiających samodzielną pracę,
c) ukończył drugi rok specjalizacji — w przypadku specjalizacji w dziedzinie okulistyki lub dermatologii i wenerologii oraz uzyskał potwierdzenie przez kierownika specjalizacji wiedzy i umiejętności umożliwiających samodzielną pracę;
2) dzień — jeden dzień pobytu, którego celem jest leczenie uzdrowiskowe w warunkach stacjonarnych, albo jeden dzień, w którym wykonywane są zabiegi w warunkach ambulatoryjnych; w przypadku pobytu w warunkach stacjonarnych pierwszy dzień pobytu rozpoczyna się o godzinie 1400, a ostatni kończy się o godzinie 1200;
3) kierunek leczniczy — rodzaj i zakres świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych przez zakład lecznictwa uzdrowiskowego wynikający z dostępnych naturalnych surowców leczniczych, warunków klimatycznych i posiadanych urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego;
5) lekarz uzdrowiskowy dzieci — specjalistę lub lekarza ze specjalizacją I stopnia w dziedzinie medycyny fizykalnej i balneoklimatologii, lub specjalistę w dziedzinie fizjoterapii i balneoklimatologii, lub lekarza balneoklimatologii i medycyny fizykalnej, lub lekarza balneologii, lub lekarza balneologii i medycyny fizykalnej, lub lekarza w trakcie specjalizacji w dziedzinie balneologii i medycyny fizykalnej, lub specjalistę lub lekarza ze specjalizacją I stopnia w dziedzinie rehabilitacji medycznej, lub lekarza rehabilitacji, lub lekarza rehabilitacji ogólnej, lub lekarza rehabilitacji w chorobach narządu ruchu, lub specjalistę lub lekarza ze specjalizacją I stopnia w dziedzinie pediatrii, po kursie w zakresie podstaw balneologii, lub specjalistę w dziedzinie klinicznej tożsamej lub pokrewnej z kierunkiem leczniczym uzdrowiska, po kursie w zakresie podstaw balneologii;
6) miejsce udzielania świadczeń — pomieszczenie lub zespół pomieszczeń w tej samej lokalizacji, powiązanych funkcjonalnie i organizacyjnie, w celu wykonywania świadczeń gwarantowanych;
7) stanowisko wzmożonego nadzoru kardiologicznego — stanowisko wzmożonego nadzoru kardiologicznego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 2 kwietnia 2012 r. w sprawie określenia wymagań, jakim powinny odpowiadać zakłady i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 496 i 2375).
§ 3.
1. Świadczenia gwarantowane obejmują:
1) uzdrowiskowe leczenie szpitalne dzieci w wieku od 3 do 18 lat;
2) uzdrowiskowe leczenie sanatoryjne dzieci w wieku od 7 do 18 lat;
3) uzdrowiskowe leczenie sanatoryjne dzieci w wieku od 3 do 6 lat pod opieką dorosłych;
4) uzdrowiskowe leczenie szpitalne dorosłych;
5) uzdrowiskowe leczenie sanatoryjne dorosłych;
6) uzdrowiskową rehabilitację dla dorosłych w szpitalu uzdrowiskowym;
7) uzdrowiskową rehabilitację dla dorosłych w sanatorium uzdrowiskowym;
8) uzdrowiskowe leczenie ambulatoryjne dorosłych i dzieci.
2. Świadczenia gwarantowane są udzielane w strefie „A” ochrony uzdrowiskowej, o której mowa w art. 38 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1056), w warunkach:
1) ambulatoryjnych;
2) stacjonarnych.
3. Czas trwania leczenia uzdrowiskowego wynosi:
1) 27 dni — dla świadczenia gwarantowanego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
2) 21 dni — dla świadczenia gwarantowanego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–5;
3) 28 dni — dla świadczenia gwarantowanego, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 i 7;
4) od 6 do 18 dni — dla świadczenia gwarantowanego, o którym mowa w ust. 1 pkt 8.
4. Czas trwania leczenia uzdrowiskowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 4 i 6, może być przedłużony jednokrotnie na okres nieprzekraczający czasu określonego odpowiednio w ust. 3 pkt 1–3, za zgodą oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, który potwierdził skierowanie na leczenie uzdrowiskowe.
5. Zgody, o której mowa w ust. 4, udziela się na wniosek lekarza zakładu lecznictwa uzdrowiskowego nie później niż w terminie 2 dni roboczych od dnia wpływu wniosku do oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.
6. Warunki realizacji świadczeń gwarantowanych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4.
Świadczenia gwarantowane są udzielane zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, z wykorzystaniem metod diagnostyczno-terapeutycznych innych niż stosowane w medycynie niekonwencjonalnej, ludowej lub orientalnej.
§ 5.
W zakresie koniecznym do wykonania świadczeń gwarantowanych świadczeniodawca zapewnia świadczeniobiorcy nieodpłatnie:
1) badania diagnostyczne;
2) leki i wyroby medyczne, w tym wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze, zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
§ 6.
1. Ustala się następujące poziomy warunków zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym, ze względu na standard pokoju:
1) poziom I:
a) pokój jednoosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym,
b) pokój jednoosobowy w studiu;
2) poziom II — pokój jednoosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego;
3) poziom III:
a) pokój dwuosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym,
b) pokój dwuosobowy w studiu;
4) poziom IV — pokój dwuosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego;
5) poziom V:
a) pokój wieloosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym,
b) pokój wieloosobowy w studiu;
6) poziom VI — pokój wieloosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego.
2. Przez pokój w studiu należy rozumieć jeden z dwóch lub więcej pokoi posiadających wspólną łazienkę i przedpokój.
3. Świadczeniobiorca dokonuje wyboru standardu pokoju, biorąc pod uwagę możliwości świadczeniodawcy.
§ 7.
1. Poziom finansowania przez świadczeniobiorcę kosztów wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu w przypadku świadczeń gwarantowanych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 i 7, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Odpłatność, o której mowa w art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, stanowi iloczyn liczby dni pobytu i poziomu finansowania przez świadczeniobiorcę częściowych kosztów wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Odpłatność ta podlega waloryzacji o sumaryczną wartość zmian średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, jeżeli w kolejnym roku lub kolejnych latach, licząc od ostatniej waloryzacji, zmiana lub suma zmian tego wskaźnika przekroczy poziom 5%.
3. Jeżeli pobyt świadczeniobiorcy w sanatorium uzdrowiskowym przypada w dwóch sezonach rozliczeniowych, odpłatność, o której mowa w art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, oblicza się, uwzględniając odpowiednio liczbę dni przypadającą w danym sezonie rozliczeniowym.
§ 8.
1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych od dnia 1 stycznia 2014 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących kosztów wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, które stosuje się do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych od dnia 1 października 2013 r.
2. Do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem kosztów wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu, do których przepisy dotychczasowe stosuje się do dnia 30 września 2013 r.
3. Przepisy dotychczasowe stosuje się również do kosztów, o których mowa w ust. 2, jeżeli świadczeniobiorca rozpoczął leczenie w sanatorium uzdrowiskowym przed dniem 1 października 2013 r. i kontynuuje to leczenie po tym dniu.
§ 9.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2013 r.*
* Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. oz. 1136 i 1793, z 2010 r. poz. 1285 i 1698, z 2011 r. poz. 1224 oraz z 2012 r. poz. 971), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 85 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. poz. 696, z 2012 r. poz. 95 i 742 oraz z 2013 r. poz. 766).
