Za sprawą tzw. Tarczy antykryzysowej 2.0 wprowadzono zapisy regulujące kwestie wpływu obniżenia przychodów na prawo do świadczeń rodzinnych oraz do świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
Za pośrednictwem Tarczy antykryzysowej 2.0, czyli ustawy z dnia z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV 2 (Dz.U. poz. 695), wprowadzono do ustawy antykryzysowej zapisy art. 15oa, które normują mechanizmy prawne, o których mowa na wstępie. Ustawa antykryzysowa, tj. ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), zawiera już zatem stosowne przepisy odnoszące się do wspomnianych zagadnień.
Zgodnie z art. 15oa ust. 1 i 2 ustawy antykryzysowej – obniżenie wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub obniżenie dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej:
- w rozumieniu ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 111) z powodu przeciwdziałania COVID-19 – stanowi utratę dochodu w rozumieniu tej ustawy i jest uwzględniane przy ustalaniu prawa do świadczeń rodzinnych na okresy zasiłkowe od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 października 2021 r.,
- w rozumieniu ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2019 r. poz. 670, z późn. zm.) z powodu przeciwdziałania COVID-19 – stanowi utratę dochodu w rozumieniu tej ustawy i jest uwzględniane przy ustalaniu prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na okresy świadczeniowe od dnia 1 października 2019 r. do dnia 30 września 2021 r.
Powyższe zmiany weszły w życie z dniem 18 kwietnia br.
Maciej Ofierski
