W Dzienniku Ustaw z dnia 20 sierpnia 2019 r. pod pozycją 1563 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 01.08.2019 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 594).
W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:
- ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608),
- przepisów ogłoszonych przed dniem 30 lipca 2019 r.
Jednolity tekst omawianej ustawy nie obejmuje przepisu art. 23 nowelizacji z dnia 5 lipca 2018 r., który określa termin wejścia w życie wspomnianej noweli.
Ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. reguluje zasady zatrudniania pracowników tymczasowych przez pracodawcę będącego agencją pracy tymczasowej oraz zasady kierowania tych pracowników i osób niebędących pracownikami tej agencji do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika.
Agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony, ponadto wspomniana agencja może, stosując umowy prawa cywilnego, kierować osoby niebędące pracownikami takiej agencji do wykonywania pracy tymczasowej.
Pracownikowi tymczasowemu nie może być powierzone wykonywanie na rzecz pracodawcy użytkownika pracy określonej w art. 8 cyt. ustawy. W celu zawarcia umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym pracodawca użytkownik uzgadnia z tą agencją na piśmie:
– rodzaj pracy, jaka ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu,
– przewidywany okres wykonywania pracy tymczasowej,
– wymagania kwalifikacyjne konieczne do wykonywania pracy, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu,
– wymiar czasu pracownika tymczasowego,
– miejsce wykonywania pracy tymczasowej.
Kolejne zapisy Rozdziału II cyt. ustawy szczegółowo regulują kwestie zawierania umów, w tym wskazują ograniczenia w ich zawieraniu oraz obowiązki stron wynikające z tych ograniczeń.
Pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze 2 dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy, o którym mowa. Urlop jednak nie przysługuje za okres, za który pracownik wykorzystał u poprzedniego pracodawcy urlop wypoczynkowy przysługujący na podstawie odrębnych przepisów. W razie niewykorzystania przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej agencja pracy tymczasowej wypłaca pracownikowi tymczasowemu ekwiwalent pieniężny za ten urlop lub niewykorzystaną jego część. W art. 17 cyt. ustawy określono sposób ustalania wynagrodzenia urlopowego oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
Maciej Ofierski
