W ramach nowelizacji do ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą antykryzysową”, wprowadzone zostały zapisy legalizujące pobyt cudzoziemca przebywającego na terytorium RP na podstawie określonych dokumentów oraz umożliwiające cudzoziemcowi wykonywanie pracy w Polsce na podstawie dotychczasowych dokumentów.
Nowe regulacje w powyższym zakresie zawarto w art. 15z1-15z3 ustawy antykryzysowej, które dodano za pośrednictwem ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV -2 (Dz.U. poz. 695).
Zgodnie z brzmieniem art. 15z1 ust. 1 ustawy antykryzysowej w przypadku cudzoziemca, który w dniu, od którego po raz pierwszy ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV – 2 przebywał na terytorium RP:
- na podstawie wizy Schengen,
- na podstawie wizy wydanej przez inne państwo obszaru Schengen,
- na podstawie dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo obszaru Schengen,
- w ramach ruchu bezwizowego,
- na podstawie wizy długoterminowej wydanej przez inne państwo członkowskie UE niebędące państwem obszaru Schengen, jeżeli zgodnie z przepisami prawa UE uprawnia ona do pobytu na terytorium RP,
- na podstawie dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo członkowskie UE niebędące państwem obszaru Schengen, jeżeli zgodnie z przepisami prawa UE uprawnia on do pobytu na terytorium RP
– jego pobyt na tym terytorium uważa się za legalny od dnia następującego po ostatnim dniu legalnego pobytu wynikającego z tych wiz, dokumentów lub ruchu bezwizowego, do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który obowiązywał jako ostatni.
Cudzoziemcy, o których mowa w art. 15z1 ust. 1 ustawy antykryzysowej, są uprawnieni do wykonywania pracy na terytorium RP w okresie pobytu uznawanego za legalny, w rozumieniu wspomnianego przepisu, jeżeli posiadają:
- ważne zezwolenie na pracę lub ważne zezwolenie na pracę sezonową,
- oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy wpisane do ewidencji oświadczeń na podstawie art. 88z ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1482, z późn. zm.), w tym oświadczenie, które zgodnie z art. 15zzq ust. 3 umożliwia wykonywanie pracy w okresie lub okresach nieobjętych oświadczeniem.
Ważność kart pobytu, których okres ważności wskazany w art. 244 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach upłynął w czasie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, przedłuża się do 30. dnia od dnia odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni. W takim przypadku nie wydaje się i nie wymienia kart pobytu.
Ważność tymczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca, których okres ważności wspomniany w art. 55a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2019 r. poz. 1666, z późn. zm.) upłynął w czasie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, przedłuża się do 30. dnia od odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni. W takich okolicznościach nie wydaje się tymczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca.
Przedstawione zmiany obowiązują od dnia 18 kwietnia br.
Maciej Ofierski
