Zaliczenie do przychodów podatkowych wartości wynikających z faktury

2020-03-20

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie konieczności zaliczenia do przychodów podatkowych wartości wynikających ze wskazanej we wniosku faktury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie konieczności zaliczenia do przychodów podatkowych wartości wynikających ze wskazanej we wniosku faktury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” albo „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania. Spółka działa na rynku sprzedaży artykułów do wystroju wnętrz, tj. fototapet, obrazów, parawanów, naklejek itp. W tym zakresie współpracuje z wieloma krajowymi i zagranicznymi kontrahentami.

W marcu 2019 r. do Spółki zgłosiła się telefonicznie osoba podająca się za przedstawiciela sieci domów towarowych zajmujących się między innymi sprzedażą tekstyliów oraz elementów wyposażenia i dekoracji wnętrz – Firma A z siedzibą w Wielkiej Brytanii, z zapytaniem o możliwość nawiązania współpracy Pracownik Spółki odpowiedzialny za kontakty z klientami zagranicznymi rozpoczął rozmowy z osobą podającą się za przedstawiciela Firmy A, zmierzające do nawiązania współpracy. Rozmowy te odbywały się w języku angielskim, w formie telefonicznej oraz mailowej. Adres mailowy osoby podającej się za przedstawiciela Firmy A oraz stopka wskazywały, że działa on w jej imieniu. Dodatkowo pracownik Spółki zweryfikował za pomocą strony internetowej, że osoba o takim imieniu i nazwisku rzeczywiście pracuje na danym stanowisku w Firmie A.

W ramach nawiązania współpracy na adres mailowy osoby podającej się za przedstawiciela Firmy A, został wysłany katalog produktów, z którego to został przez niego wybrany asortyment, co do którego Spółka miała przedstawić ofertę cenową. Dodatkowo na adres siedziby firmy A, widniejący na oficjalnej stronie internetowej firmy, została wysłana próbka oferowanych produktów w postaci parawanu. Otrzymanie wspomnianej próbki zostało potwierdzone przez osobę podającą się za przedstawiciela A, z informacją, że wysoka jakość produktu przekonała firmę do nawiązania współpracy. Skutkowało to złożeniem w kwietniu 2019 r. w imieniu Firmy A przez osobę podającą się za jej przedstawiciela zamówienia na większą ilość fototapet, obrazów oraz parawanów. W kwietniu 2019 r. z adresu mailowego osoby podającej się za przedstawiciela firmy na adres mailowy Spółki zostało przesłane pisemne zamówienie wyżej wskazanych produktów opatrzone w podpis tej osoby oraz pieczątkę Firmy A. Pomiędzy Spółką a osobą podającą się za przedstawiciela Firmy A zostały również uzgodnione szczegółowe warunki realizacji zamówienia tj. miejsce oraz termin dostawy produktów, termin płatności, brak możliwości zwrotu oraz brak wymogów co do pakowania i wysyłki towaru. W związku z tym, że warunki handlowe zostały zawarte w ramach korespondencji emailowej, przed wystawieniem faktury pro-forma Spółka zweryfikowała wiarygodność płatniczą Firmy A korzystając z usług wywiadowni gospodarczej. Pozytywna opinia o Firmie A skłoniła Spółkę do decyzji o podjęciu współpracy i realizacji zamówienia.

Zgodnie z ustalonymi warunkami Spółka zorganizowała transport pierwszej partii towarów do magazynu wskazanego na dokumencie zamówienia. Transport realizowała polska firma transportowa. Dokument CMR potwierdzający dostawę został podbity pieczątką oraz podpisany przez osobę odbierającą towar w magazynie. Kierowcy mieli problem ze znalezieniem magazynu, jednak samo przekazanie towaru odbyło się bez przeszkód i nie wzbudziło u nich podejrzeń. Spółka wystawiła Firmie A faktury dokumentujące WDT ze stawką 0% VAT.

Po upływie terminu płatności wynikającego z wystawionej faktury oraz po nieudanych próbach skontaktowania się z osobą podającą się za przedstawiciela Firmy A, na ogólny adres mailowy Firmy A pozyskany z oficjalnej strony internetowej został wysłany mail z zapytaniem o realizację płatności. W wyniku korespondencji Spółka uzyskała informację, iż co prawda w Firmie A pracuje osoba o danych osobowych podawanych przez osobę podającą się za jej przedstawiciela, jednak pracownik ten nigdy nie składał Spółce żadnego zamówienia, ani nie akceptował jego warunków. Przedstawiciele Firmy A zaprzeczyli również jakoby byli w posiadaniu wysłanych przez Spółkę towarów. Co więcej poinformowano Spółkę, że są im znane przypadki podszywania się pod pracowników ich firmy. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż towar został wyłudzony od Spółki przez osobę podszywającą się pod pracownika Firmy A, poprzez wykorzystanie w szczególności danych osobowych oraz adresu mailowego i stopki wskazujących na działanie w ich imieniu. Wobec powyższego sprawa został zgłoszona do polskich organów ścigania 23 maja 2019 r.

W przypadku umorzenia postępowania prowadzonego w sprawie przez organy ścigania, strata w majątku Wnioskodawcy w postaci wyłudzonego towaru, zostanie udokumentowana przez Spółkę protokołem straty określającym rodzaj szkody, ilość, wartość oraz przyczynę jej powstania. Wyłudzone towary nie były ubezpieczone, a Wnioskodawca nie otrzymał odszkodowania za poniesioną stratę.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w świetle zaistniałego stanu faktycznego Spółka powinna rozpoznać jako przychód podatkowy kwotę wynikającą z wystawionej faktury na rzecz Firmy A, jeżeli towar został wyłudzony przez osobę podszywającą się pod pracownika Firmy A (Firma A ani żaden z jego pracowników nigdy nie składał zamówienia ani nie akceptował warunków zamówienia od Spółki)?

(Pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego Spółka nie powinna rozpoznawać jako przychodu podatkowego kwoty wynikającej z wystawionej faktury na rzecz Firmy A skoro towar został wyłudzony od Spółki przez osobę podszywającą się pod pracownika Firmy A (Firma A ani żaden z jego pracowników nigdy nie składał zamówienia ani nie akceptował warunków zamówienia od Spółki).

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określa updop. Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodów osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Natomiast, art. 7 ust. 2 updop przewiduje, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W updop brak jest definicji legalnej przychodu. W art. 12 ust. 1 updop wskazano jednak, iż przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, a w tym również różnice kursowe. Art. 12 updop zawiera również katalogi przysporzeń, które ustawa uznaje za przychody oraz które w rozumieniu ustawy nie stanowią przychodów. W doktrynie wskazuje się, ze przychodami podatkowymi są przysporzenia majątkowe podatnika, o charakterze trwałym i definitywnym. Z powyższej definicji wynika więc, że dla uznania danego przysporzenia za przychód musi ono być ostateczne jako przychód podatkowy nie będzie więc mogło zostać uznane przysporzenie o charakterze niepewnym tymczasowym oraz zwrotnym.

Powyższe potwierdzone zostało przez orzecznictwo oraz indywidualne interpretacje podatkowe wydawane przez organy, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 stycznia 2017 r., Znak: 1462-IPPB6.4510.524.2016.1.AM stwierdzono, że: Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Skutek w postaci powstania przychodów w rozumieniu ww. ustawy może być również następstwem zdarzeń prawnych, których skutkiem jest zmniejszenie pasywów podatnika, czyli jego zobowiązań.

Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie nie można uznać, iż Spółka osiągnęła przychód. Kwocie określonej w fakturze brakuje bowiem w szczególności cechy definitywności. Nie budzi wątpliwości, że Spółka nie otrzyma od Firmy A kwoty wynikającej z faktury, gdyż towary zostały wyłudzone przez osobę podszywająca się pod jej pracownika. Nie można więc mówić o jakimkolwiek przysporzeniu po stronie Spółki, a tym bardziej o przysporzeniu wymagalnym czy definitywnym. Ponieważ kwota wynikająca z faktury wystawionej na rzecz Firmy A nie może zostać uznana za przychód, to tym bardziej nie może stanowić przychodu należnego. Zgodnie z art. 12 ust. 3 updop za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z powyższym, przychody należne to takie co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia. Muszą więc one wynikać z konkretnego stosunku prawnego w taki sposób, aby jedna ze stron mogła dochodzić spełnienia konkretnego świadczenia, a druga miała powinność jego spełnienia.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie doktrynie prawa podatkowego. Przykładowo Adam Mariański wskazuje, że: O przychodach należnych możemy mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych jest związane z powstaniem wierzytelności. Roszczenie jest wymagalne wraz z nadejściem terminu świadczenia (A. Mariański, D, Jaszczak, B. Kuźniacki, A. Nowak, M. Wilk: Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz., Lex 2014).

Dodatkowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 31 stycznia 2006 r., sygn. akt II FSK 198/05, wskazano, iż Przez zwrot „przychody należne” rozumieć można wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelności to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Powyższe potwierdzone zostało również przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 25 czerwca 2013 r., Znak: IPTPPB1/415-211/13-2/DS: przychodami podatkowymi są tylko takie, które w danym momencie są należne podatnikowi, a więc są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

Co więcej, jak wynika z art. 2 ust. 1 pkt 3 updop przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Jak zostało wskazane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 6 października 2004 r., sygn. akt I SA/Gd 663/01 niedopuszczalne jest opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów które nigdy me mogą zostać osiągnięte, a w dodatku w wyniku którego podatnik poniósł stratę.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym nie sposób jest mówić o przychodzie należnym. Kwota wynikająca z wystawionej przez Spółkę faktury na rzecz Firmy A nie ma charakteru definitywności, a więc brakuje jej podstawowej cechy pozwalającej zaliczyć ją do przychodów. Co więcej nie jest on przychodem należnym, gdyż Spółka nie ma podstawy do domagania się zapłaty od Firmy A, a ona obowiązku spełnienia świadczenia. Jak bowiem zostało wskazane, zamówienie zostało złożone przez osobę podszywającą się pod pracownika reprezentującego Firmę A. W przedmiotowej sytuacji między Spółką, a Firmą A nie powstał więc stosunek prawny, z którego mogłaby wynikać wierzytelność warunkująca powstanie przychodu.

Nie można więc uznać, że stosunek prawny został skutecznie nawiązany skoro wiadomym jest, że osoba podająca się za przedstawiciela Firmy A posługiwała się danymi bezprawnie, w tym bezprawnie zaciągnęła zobowiązanie w imieniu podmiotu trzeciego, tj. Firmy A, dodatkowo sfałszowała zamówienie (w tym również podpis i pieczątkę Firmy A), a w dalszej kolejności nie zapłaciła za otrzymany towar i nie została zidentyfikowana w prowadzonym śledztwie. Nie sposób więc uznać, iż w wyniku wyżej określonego wyłudzenia towaru mógł powstać dla Spółki należny przychód, a co więcej oczywistym jest, że powstała strata w postaci wyłudzonych towarów.

Podsumowując, należy stwierdzić, że w przedstawionej we wniosku sytuacji, nie sposób mówić o przychodzie, a tym bardziej przychodzie należnym. Skoro zatem kwota wynikająca z wystawionej przez Spółkę faktury w swej istocie nie jest przychodem należnym, to tym samym kwota ta nie stanowi przychodu z prowadzonej działalności.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy Spółka nie powinna rozpoznać jako przychód podatkowy kwoty wynikającej z wystawionej faktury na rzecz Firmy A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.; dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b. art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 updop przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 updop. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 updop przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w Rozdziale 2 updop, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Z treści cyt. art. 12 ust. 3 updop wynika, iż przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia.

Przychody należne odnoszą się do przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Jako takie przychody nie powinny być więc traktowane wyłącznie przychody ściśle wynikające z tej działalności, przykładowo z tytułu sprzedaży towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Za przychody związane z działalnością gospodarczą należy uznać nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale również przychody z każdej innej działalności z nią związanej. Jako przychody należne powinny być zatem traktowane te przychody, które nie powstałyby gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej. Przychodami związanymi z działalnością gospodarczą, a więc przychodami należnymi, powinny być więc nie tylko przychody bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą, ale także przychody, które są następstwem prowadzonej działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że do Wnioskodawcy zgłosiła się telefonicznie osoba podająca się za przedstawiciela sieci domów towarowych zajmujących się między innymi sprzedażą tekstyliów oraz elementów wyposażenia i dekoracji wnętrz – Firma A z siedzibą w Wielkiej Brytanii, z zapytaniem o możliwość nawiązania współpracy. Pracownik Spółki odpowiedzialny za kontakty z klientami zagranicznymi rozpoczął rozmowy z osobą podającą się za przedstawiciela Firmy A, zmierzające do nawiązania współpracy. Rozmowy te odbywały się w języku angielskim, w formie telefonicznej oraz mailowej. Adres mailowy osoby podającej się za przedstawiciela Firmy A oraz stopka wskazywały, że działa on w jej imieniu. Dodatkowo pracownik Spółki zweryfikował za pomocą strony internetowej, że osoba o takim imieniu i nazwisku rzeczywiście pracuje na danym stanowisku w Firmie A. W ramach nawiązania współpracy na adres mailowy osoby podającej się za przedstawiciela Firmy A, został wysłany katalog produktów, z którego to został przez niego wybrany asortyment, co do którego Spółka miała przedstawić ofertę cenową. Dodatkowo na adres siedziby Firmy A, widniejący na oficjalnej stronie internetowej firmy, została wysłana próbka oferowanych produktów w postaci parawanu. Otrzymanie wspomnianej próbki zostało potwierdzone przez osobę podającą się za przedstawiciela Firmy A, z informacją, że wysoka jakość produktu przekonała firmę do nawiązania współpracy. Skutkowało to złożeniem w kwietniu 2019 r. w imieniu Firmy A przez osobę podającą się za jej przedstawiciela zamówienia na większą ilość fototapet, obrazów oraz parawanów. W kwietniu 2019 r. z adresu mailowego osoby podającej się za przedstawiciela Firmy A na adres mailowy Spółki zostało przesłane pisemne zamówienie wyżej wskazanych produktów opatrzone w podpis tej osoby oraz pieczątkę Firmy A. Pomiędzy Spółką a osobą podającą się za przedstawiciela Firmy A zostały również uzgodnione szczegółowe warunki realizacji zamówienia, tj. miejsce oraz termin dostawy produktów, termin płatności, brak możliwości zwrotu oraz brak wymogów co do pakowania i wysyłki towaru. W związku z tym, że warunki handlowe zostały zawarte w ramach korespondencji emailowej, przed wystawieniem faktury pro-forma Spółka zweryfikowała wiarygodność płatniczą Firmy A korzystając z usług wywiadowni gospodarczej. Pozytywna opinia o Firmie A skłoniła Spółkę do decyzji o podjęciu współpracy i realizacji zamówienia. Zgodnie z ustalonymi warunkami Spółka zorganizowała transport pierwszej partii towarów do magazynu wskazanego na dokumencie zamówienia. Transport realizowała polska firma transportowa. Dokument CMR potwierdzający dostawę został podbity pieczątką oraz podpisany przez osobę odbierającą towar w magazynie. Kierowcy mieli problem ze znalezieniem magazynu, jednak samo przekazanie towaru odbyło się bez przeszkód i nie wzbudziło u nich podejrzeń. Spółka wystawiła Firmie A faktury dokumentujące WDT ze stawką 0% VAT. Po upływie terminu płatności wynikającego z wystawionej faktury oraz po nieudanych próbach skontaktowania się z osobą podającą się za przedstawiciela Firmy A na ogólny adres mailowy Firmy A pozyskany z oficjalnej strony internetowej został wysłany mail z zapytaniem o realizację płatności. W wyniku korespondencji Spółka uzyskała informację, iż co prawda w Firmie A pracuje osoba o danych osobowych podawanych przez osobę podając się za jej przedstawiciela, jednak pracownik ten nigdy nie składał Spółce żadnego zamówienia ani nie akceptował jego warunków. Przedstawiciele Firmy A zaprzeczyli również jakoby był w posiadaniu wysłanych przez Spółkę towarów. Co więcej poinformowano Spółkę, że są im znane przypadki podszywania się pod pracowników ich firmy. Wnioskodawca stwierdził, że towar został wyłudzony od Spółki przez osobę podszywającą się pod pracownika Firmy A, poprzez wykorzystanie w szczególności danych osobowych oraz adresu mailowego i stopki wskazujących na działanie w ich imieniu. Wobec powyższego sprawa została zgłoszona przez Wnioskodawcę do polskich organów ścigania 23 maja 2019 r. Przy czym, jak wynika z wniosku, postępowanie w ww. zakresie jest w toku (w szczególności nie doszło do umorzenia ww. postępowania).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji Wnioskodawca winien wykazać przychód należny wynikający z wystawionej faktury. Zauważa się, że przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Wnioskodawca podjął kroki prawne w celu odzyskania należności, zgłaszając sprawę do polskich organów ścigania – postępowanie to nadal jest w toku i nie zostało zakończone. Zatem dopóki ww. postępowanie nie zostanie zakończone, a Wnioskodawca nie będzie dysponował stosownym dokumentem to potwierdzającym, to brak jest podstaw do twierdzenia, że przychód wynikający z wystawionej faktury nie jest przychodem należnym.

O przychodzie z działalności gospodarczej można mówić już w momencie powstania uprawnienia podatnika do uzyskania przysporzenia, niezależnie od jego faktycznego otrzymania. Przychodami należnymi są bowiem należności stanowiące efekt działalności gospodarczej podatnika, których wydania może on żądać od drugiej strony umowy. Przychody będą należne nawet wówczas, gdy podatnik ich nie otrzyma albo zrezygnuje z ich otrzymania lub odroczy termin płatności.

Wnioskodawca nawiązał współpracę z nowym kontrahentem, uzgodnił warunki transakcji, wystawił fakturę oraz dostarczył towar we wskazane przez tę osobę miejsce. Dlatego też, bezsprzecznym jest, że przedstawione we wniosku działanie Wnioskodawcy było związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skoro zatem przychód wynikający z wystawionej przez Wnioskodawcę na rzecz Firmy A faktury, w istocie jest przychodem należnym, to Wnioskodawca powinien wykazać go jako przychód podatkowy.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że nie dysponuje dokumentem kończącym postępowanie wszczęte przez polskie organy ścigania. Dlatego też, tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do hipotetycznej sytuacji podatkowej Wnioskodawcy, związanej z ewentualnym umorzeniem ww. postępowania.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie konieczności zaliczenia do przychodów podatkowych wartości wynikających ze wskazanej we wniosku faktury należy uznać za nieprawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 16.10.2019 r. – sygn. 0111-KDIB2-1.4010.315.2019.1.JK