Z dniem 21 czerwca weszła w życie ustawa z dnia 19 czerwca 2020 r. o dodatku solidarnościowym przyznawanym w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19 (Dz.U. poz. 1068), wprowadzająca możliwość uzyskania czasowego świadczenia przez osoby, które utraciły pracę wskutek epidemii. Wspomniana ustawa zawiera także rozwiązania odnoszące się do ustalania uprawnień do zasiłku dla bezrobotnych.
Generalnie rzecz biorąc, aby nabyć uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych, trzeba spełnić określone ustawowe warunki. Jednym z nich jest wymóg posiadania w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni, określonego statusu. Chodzi tutaj m.in. o pozostawanie w zatrudnieniu i osiąganie przynajmniej minimalnego wynagrodzenia, świadczenie usług na podstawie umów cywilnych, jeżeli podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i FP odpowiadała kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę w przeliczeniu na okres pełnego miesiąca. Szczegółowo powyższe sprawy reguluje art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1482, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”. Z kolei w art. 71 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia zawarto katalog innych okresów, które podlegają zaliczeniu do 365-dniowego okresu posiadania danego statusu, niezbędnego do uzyskania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Dotyczy to m.in. okresów: przebywania na urlopie wychowawczym, pobierania renty rodzinnej, świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego, bądź świadczenia usług na podstawie umowy uaktywniającej.
W ramach ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. rozszerzono ten katalog o kolejną okoliczność, bowiem powołana ustawa wprowadza – za pośrednictwem art. 15 pkt 1 – zmianę w ustawie o promocji zatrudnienia. Modyfikacja, o której mowa, polega na dodaniu w art. 71 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia punktu 10.
Oznacza to, że do 365 dni, o których mowa w art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia, zaliczany jest także okres zatrudnienia z wynagrodzeniem poniżej minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie w przypadku osób, którym na podstawie art. 15g ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, z późn. zm.) obniżono wymiar czasu pracy skutkujący obniżeniem wysokości wynagrodzenia poniżej minimalnego wynagrodzenia za pracę, jeżeli przed wskazanym obniżeniem wymiaru czasu pracy osiągały miesięcznie wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Maciej Ofierski
