W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r. świadczenie pielęgnacyjne będzie wynosić 1830 zł miesięcznie, czyli 247 zł więcej niż obecnie.
Mechanizm corocznej waloryzacji świadczenia pielęgnacyjnego wprowadziła ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 559). Pierwsza waloryzacja została przeprowadzona w 2017 roku. Zgodnie z art. 17 ust. 3b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2018 r.
poz. 2220, z późn. zm.) waloryzacja ta polega na zwiększeniu kwoty świadczenia o wskaźnik waloryzacji.
Wskaźnikiem waloryzacji jest procentowy wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego na dzień 1 stycznia roku, w którym jest przeprowadzana waloryzacja, w stosunku do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującej w dniu 1 stycznia roku poprzedzającego rok, w którym jest przeprowadzana waloryzacja.
Wysokość świadczenia pielęgnacyjnego ustalanego w sposób określony powyżej zaokrągla się do pełnych złotych w górę. W związku z tym, że od 2020 roku minimalne wynagrodzenie zostanie zwiększone z 2250 zł do kwoty 2600 zł (wzrost o 15,6%), świadczenie pielęgnacyjne również wzrośnie o 15,6% – z kwoty 1583 zł do 1830 zł.
Przypominamy, że zgodnie z ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne przysługuje z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej:
- matce albo ojcu,
- opiekunowi faktycznemu dziecka,
- osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
- innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności
− jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Źródło: www.rcl.gov.pl, oprac. B. Opar
