Z dniem 1 stycznia 2020 r. wejdzie w życie zmiana w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2018 r. poz. 2177), której celem jest zagwarantowanie transparentnych zasad kształtowania najniższej powszechnie obowiązującej płacy w Polsce.
Modyfikacja legislacyjna w powyżej wymienionej ustawie polega na wyłączeniu z katalogu składników płacowych uwzględnianych przy ustalaniu wynagrodzenia pracowniczego dodatku za staż pracy. Do końca 2019 r. wspomniany dodatek jest wliczany wraz z wynagrodzeniem zasadniczym do minimalnej płacy. Oznacza to, że pracownik z dłuższym stażem pracy, uzyskujący minimalne wynagrodzenie, może otrzymywać niższą płacę niż nowo przyjęty pracownik. Osoby z krótkim stażem mają prawo do corocznej waloryzacji minimalnej pensji, zaś pracownicy posiadający dłuższy okres zatrudnienia uzyskują wynagrodzenie w niezmienionej wysokości, bowiem w ich wynagrodzeniu uwzględnia się płacę zasadniczą oraz dodatek stażowy.
W celu eliminacji wątpliwości w zakresie terminologii ustawowej dotyczących dodatku stażowego do ustawy o minimalnym wynagrodzeniu wprowadzono definicję pojęcia „dodatek za staż pracy” (punkt 10 dodany w art. 1 powołanej ustawy). Zgodnie z tym zapisem przez dodatek za staż pracy należy rozumieć dodatek do wynagrodzenia przysługujący pracownikowi z tytułu osiągnięcia ustalonego okresu zatrudnienia, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, układzie zbiorowym pracy, innym opartym na ustawie porozumieniu zbiorowym, regulaminie wynagradzania, statucie określającym prawa i obowiązki stron stosunku pracy, umowie o pracę lub spółdzielczej umowie o pracę.
Druga zmiana polega na rozszerzeniu katalogu składników płacowych, których nie bierze się pod uwagę przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika porównywanego z minimalną płacą (art. 6 ust. 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę). Wskutek tej korekty legislacyjnej przy obliczaniu wynagrodzenia pracownika nie będzie uwzględniany, począwszy od 1 stycznia 2020 r., dodatek za staż pracy (punkt 5 dodany w art. 6 ust. 5 cyt. ustawy).
Wskazane wyżej zmiany zostały zawarte w nowelizacji z dnia 19 lipca 2019 r. (Dz.U. poz. 1564). Należy podkreślić, że wspomniana ustawa zmieniająca obejmuje także przepisy przejściowe, tj. art. 2-4, które weszły w życie z dniem 1 września 2019 r. Art. 2 ust. 1 noweli stanowi, iż w razie ustalenia albo zmiany wysokości wynagrodzenia pracownika w związku z nieuwzględnieniem w kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę dodatku za staż pracy, o którym mowa w art. 6 ust. 5 pkt 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., jeżeli będzie to miało wpływ na koszty wykonania przez wykonawcę zamówienia publicznego realizowanego na podstawie umowy zawartej w wyniku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wszczętego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1986, z późn. zm.), przed dniem 1 września 2019 r., wykonawca, w terminie nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 2019 r., może zwrócić się do zamawiającego z wnioskiem o przeprowadzenie negocjacji dotyczących zawarcia porozumienia w sprawie odpowiedniej zmiany należnego mu wynagrodzenia. Wniosek taki składa się w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej. Przez odpowiednią zmianę wynagrodzenia należnego wykonawcy, o której mowa w art. 2 ust. 1 nowelizacji, należy rozumieć sumę wzrostu, od dnia 1 stycznia 2020 r., kosztów wykonawcy wynikających z ustalenia wysokości wynagrodzenia albo podwyższenia dotychczasowej kwoty wynagrodzenia przysługującego pracownikom zatrudnionym przy realizacji zamówienia w części pozostałej do wykonania, o wysokość dodatku za staż pracy, o którym mowa w art. 6 ust. 5 pkt 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., który powinien być wypłacony w okresie realizacji tej części zamówienia pracownikom, którzy przed dniem wejścia w życie omawianej noweli otrzymywali minimalne wynagrodzenie za pracę uwzględniające ten dodatek. Wykonawca przedstawia sposób i podstawę wyliczenia odpowiedniej zmiany należnego mu wynagrodzenia. Z kolei zamawiający może żądać udokumentowania sposobu lub podstawy wyliczenia odpowiedniej zmiany wynagrodzenia należnego wykonawcy w zakresie niezbędnym do jej potwierdzenia. W przypadku inwestycji, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 134 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 869), odpowiednia zmiana wynagrodzenia należnego wykonawcy nie może spowodować powiększenia wartości kosztorysowej inwestycji określonej przy rozpoczęciu ich realizacji. Porozumienie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 nowelizacji, obowiązuje od dnia 1 stycznia 2020 r.
Art. 3 ustawy zmieniającej z dnia 19 lipca 2019 r. zakłada, że w przypadku zamówienia publicznego realizowanego wspólnie przez kilku wykonawców przepisy omówionego powyżej art. 2 stosuje się odpowiednio.
Ponadto – w myśl art. 4 noweli – w razie ustalenia albo zmiany wysokości wynagrodzenia pracownika w związku z nieuwzględnieniem w kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę dodatku za staż pracy, o którym mowa w art. 6 ust. 5 pkt 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., jeżeli będzie to miało wpływ na koszty realizacji umowy zawartej w trybie innym niż określony przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, przed dniem 1 września 2019 r., przepisy art. 2 ust. 1-5 i 7 noweli stosuje się odpowiednio. Wskazane regulacje stosuje się także w przypadku umowy, o której mowa w art. 2 ust. 1 nowelizacji, realizowanej wspólnie przez kilku wykonawców.
Maciej Ofierski
