Brak zgody rodziców dot. opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej

Nauczyciel wspomagający i indywidualny plan pracy terapeutycznej dla dziecka.

30

„Rodzic ukrywa stan zdrowia dziecka – brak opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej. Co możemy zrobić zgodnie z prawem w następującym przypadku: Rodzice dziecka zapisując dziecko do przedszkola nie zgłosili, że dziecko ma trudności w funkcjonowaniu w grupie społecznej. Przyjęliśmy dziecko, podpisaliśmy umowę, dziecko zaczęło uczęszczać do przedszkola. W trakcie pobytu dziecka w przedszkolu nauczyciele zaobserwowali, że zachowanie dziecka odstaje od typowego zachowania dziecka w tym wieku. Dziecko żyje w swoim świecie. Komunikuje się używając pojedynczych słów, komunikuje się wzrokowo. Rodzice dostali od nas pisemne skierowanie do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Mimo wielu próśb o dostarczenie dokumentu (opinii/orzeczenia) rodzice nie dostarczają go. Dziecko chodzi do przedszkola drugi rok. Rodzice twierdzą, że psycholog ocenia dziecko jako bardzo zdolne, my tego w autopsji nie dostrzegamy. Naszym zdaniem dziecko powinno mieć nauczyciela wspomagającego i indywidualny plan pracy terapeutycznej. Proszę o wykładnię.”

Niewątpliwie trudno jest dla sytuacji opisanej w pytaniu znaleźć idealne rozwiązanie, bo tak naprawdę w przepisach prawa oświatowego …

(…) nie znajdziemy regulacji, która umożliwiałaby np. skierowanie dziecka do poradni psychologiczno-pedagogicznej z pominięciem jego rodziców, a ściślej przy ich braku zgody na przeprowadzenie diagnozy.

Przypomnijmy, że w rozporządzeniu MEN w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach wskazano możliwość wystąpienia dyrektora do poradni z wnioskiem o przeprowadzenie pogłębionej diagnozy, ale jedynie za zgodą rodziców. Przedszkole nie ma podstaw prawnych by pomijać rodziców w podejmowaniu działań związanych z udzielaniem pomocy psychologiczno-pedagogicznej, która jest dobrowolna. Tym samym decyzję w sprawie skorzystania z jakiejkolwiek formy wsparcia udzielanego przez szkołę czy poradnię podejmują rodzice.

Dlatego uważam, że przedszkole powinno więc podjąć wszystkie możliwe działania zmierzające do współdziałania z rodzicami w zakresie działań podejmowanych na rzecz dziecka, powinno przy tym wspomagać rodziców w możliwym zakresie np. w obszarze pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana w tego typy placówkach rodzicom dziecka polega na wspieraniu ich w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i dydaktycznych oraz rozwijaniu ich umiejętności wychowawczych w celu zwiększania efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci.

Wobec powyższego przedszkole nie może zmusić rodziców do korzystania z form wsparcia udzielanych w tym zakresie. Natomiast takie działanie pozostaje w gestii sądu, który zgodnie z art. 109 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – jeżeli dobro dziecka jest zagrożone – wyda odpowiednie zarządzenia. Sąd rodzinny może w szczególności zobowiązać rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania, w tym podjęcia diagnozy w poradni. Tak więc rozwiązaniem jest wystąpienie z wnioskiem do sądu rodzinnego o wydanie opinii w tej sprawie.

Paweł Nowak – prawnik prawa pracy i prawa oświatowego

Podstawa prawna:

  1. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn. 09.08.2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach – Dz.U z 2017 r. poz. 1591.
  2. Ustawa z dn. 25.02.1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy – tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 2086 ze zm.